Jednoličnost, neoriginalnost i nedostatak individualnosti, da li je to karakteristika savremenog društva ili je to sindrom koji se ponavlja generacijama? Kako nešto postaje masovni trend, ko ga diktira i zašto većina teži praćenju istog?
Postojanje određenog trenda sa sobom često nosi i posedovanje statusnih simbola koji ukazuje na pripadanje nekom staležu, klasnoj ili kulturnoj grupi i ugleda koji ta grupa uživa u datom trenutku.
Od prestanka besklasnog sistema praistorijskog perioda do pojave prvih podela u društvu na osnovu ugleda, bogatstva i posedovanja privatne svojine, prisustvo ove pojave je veoma primetno jer se na osnovu toga može videti jasni presek društva.
U doba velikih umetničkih epoha poput romantizma i klasicizma, posedovanje klavira je značilo prestiž za porodicu, a kasnije se ovaj sistem preslikava i na društva ostalih istorijskih perioda. Pojava prvog automobila, prvog radija, televizora i telefona. Iako su ovi izumi u tom trenutku predstavljali način za lakši život, priča iza toga ostaje ista i formira u podsvesti osećaj ugleda na društvenoj lestvici. Kada je sve ono što je nekada bilo luksuz, postalo uobičajeno i neophodno, tada se pojavljuju drugi statusni simboli kojim bi pojedinci mogli da se istaknu u društvu, a često ih ističu uticajne ličnosti. Danas statusni simboli podrazumevaju markiranu odeću, skupe satove, najnovije modele automobila i mobilnih telefona, a sve to proizilazi iz materijalizma koji je u današnjem svetu sinonim za ugled. To se sa kulturnog i društvenog aspekta preslikava i na muzičke žanrove koji su podrazumevani u krugovima sa određenom reputacijom, kao i na mesta na kojima se oni kreću. Ulogu u zauzimanju određenog položaja prestižnog karaktera u društvu više ne igra suština ljudskog bića, već ono što pojedinac plasira kao deo svoje ličnosti, ali ne kao deo sebe već kao deo koji se uklapa u masu istih. Odatle proizilazi potreba za međusobnim kopiranjem, jer jedna homogena celina u društvu ne prihvata različitost, već sebi traži istovetne jer se tako oseća moćnije, uticajnije i smatra da uživa veći ugled.
Društvu ovo donosi mnogo više štete nego koristi jer svaki pojedinac u sebi nosi mnogo više od pripadnosti određenoj grupi, pojedinac ima stavove, ideje, dozu kreativnosti u većoj ili manjoj meri, a sistem koji funkcioniše po ovom principu, individuu kroji po svojim merama i originalnost njenog bića polako iščezava.
Autor: Adelina Sretenović
