Turci Osmanlije su vekovima gospodarili Balkanom. Grčka se brojnim ustancima tokom skoro 10 godina (1821-1830) izborila za samostalnost. 1830. je priznata kao samostalna država u međunarodnom sistemu država. Nakon završetka Prvog svetskog rata, Turska je poražena kao sila i mirom u Lozani 1923. su utvrđene granice i Grčke i Turske. Narednih godina je trajalo masovno iseljavanje Grka iz Turske, zbog poreznih obaveza za Grke i zabrane bavljenja raznim poslovima. Turska je imala za cilj da se stanovništvo iščisti i ostane muslimansko i u tome je poprilično uspela. Istanbulskim pogromom, 1955., je ostao 1% Grka. Situaciju je dodatno zakomplikovala podela Kipra, koji je, 1974. godine, napadnut od strane Turske. Nakon sukoba, Kipar je podeljen na severni i južni deo, gde je Severni Kipar ostao pod vlašću Turske i nepriznat u međunarodnom sistemu.
Grčka i Turska su danas, u međunarodnim odnosima poznate kao drzave koje se spore oko teritorija u Egejskom moru. Jedan od problema su sporna ostrva Dodekanezi, koja je Italija, nakon Drugog svetskog rata, dala Grčkoj. Grupa tih ostrva predstavljaju deo kolevke grčke civilizacije. Za vreme otomanskog imperijalizma, ostrva su pripojena Osmanskom carstvu. Kada je Itajila predala Grčkoj arhipelag, Turska je počela da se bori za povraćaj istih.
Drugi problem je razgraničenje vazdušnog i morskog prostora. Grčka je, zbog morskog pojasa i mogućnosti istraživanja dna, sklopila ugovor sa Egiptom, a Turska sa Libijom. Cilj oba ugovora je da se ograniče uticaji samo jedne zemlje. Turska je stava da ima prava na traženje nafte i gasa, uz granični pojas, dok Grčka tvrdi da je to njen deo. Sporenja oko granica se potpiruju prozivanjima i nepostojanjem dijaloga.
Poslednji, ali ne i manje bitan problem koji narušava odnose ove dve zemlje je pitanje migranata. Grčka je postavila zid duž granice, kako bi odvratila sve one koji žele da uđu u zemlju. Kako je to granica sa Turskom, došlo je do verbalnih sukoba i optužbe od strane Turske da Grčka vraća migrante ili oni ostaju u međugraničnom pojasu, jer Turska ne može da ih primi nazad.
Svi ovi sporovi, a ponajviše želja turskog rukovodstva da se vrate pređašnje teritorije, produbljuju atmosferu potencijalnog otvorenog sukoba, koju Evropska unija pokušava da smiri. Ovaj sukob takođe šteti ugledu NATO-a i sveukupnom utisku ljudi koji tamo žive i boje se da bi svakoga trenutka situacija mogla iz mirnodopske da pređe u oružanu.
Autor: Nevena Rajić
