Vođa Nacističke partije i nekadašnji nemački kancelar Adolf Hitler rođen je na današnji dan, 20. aprila 1889. godine. Adolf Hitler rođen je u austrijskom graničnom gradu Braunauu, kao četvrto od šestoro dece Alojza Hitlera i njegove supruge Klare. U detinjstvu, njegova porodica se nekoliko puta selila – iz Braunaua u Pasau, odatle u Lambah, a potom i u Leonding. Od 1905. godine, živeo je u Beču, gde je dva puta pokušao da upiše Akademiju primenjeih umetnosti, ali je oba puta odbijen uz komentar da je „nesposoban za slikarstvo“. U godinama koje su usledile, živeo je u prihvatilištu za siromašne, a tvrdio je da je tada, u Beču, postao antisemita, dok je prema nekim izvorima napustio Leonding s ovim ubeđenjima. U maju 1913. godine, preselio se u Minhen, a kasnije je u „Majn kampfu“ pisao da je oduvek želeo da živi u „pravom nemačkom gradu“. Ovo preseljenje mu je pomoglo da izbegne služenje vojnog roka, ali, kada je Nemačka ušla u Prvi svetski rat, zatražio je dozvolu da stupi u bavarski puk. Nakon rata, učestvovao je u kursevima „nacionalnog mišljenja“, u organizaciji Obrazovnog i propagandnog odeljenja bavarske grupe Rajhsver. Radio je i kao policijski špijun, tajno je ušetao u političku stranku “Nemačka radnička partija” i krčio svoj put u politički svet. U martu 1920. godine, nakon što je otpušten iz vojske, nastavio je učešće u partijskim aktivnostima i počeo da drži govore pred velikim brojem ljudi. Potom je usledio čuveni Pivnički puč (poznat i kao „Hitlerov puč“ ili „Minhenski puč“), pa je njegova popularnost, među njegovim narodom, sve više rasla. Ona je dodatno jačala nakon razmene vatre tokom kampanje „Na Berlin“, u kojoj je Hitler ranjen, a posebno tokom suđenja, kada je sudnicu koristio kao prostor za širenje svoje ideologije. Osuđen je na petogodišnju kaznu zatvora 1. aprila 1924. godine, ali je pomilovan i pušten u decembru iste godine. Dok je izdržavao kaznu, svom zameniku Rudolfu Hesu je izdiktirao „Majn kampf”, autobiografiju koja je prožeta ideološkim načelima i koja je objavljena u dva dela – 1925. i 1926. godine. Po izlasku iz zatvora, nastavio je sa političkim aktivnostima, sve dok nacisti, na parlamentarnim izborima 1933. godine, nisu osvojili 44 odsto glasova i zahvaljujući koaliciji s Nemačkom narodnom partijom dobili parlamentarnu većinu. Kada bilo koji stanovnik Zemlje čuje prezime Hitler, prva asocijacija mu je – “Drugi svetski rat”, a druga “Stradanje Jevreja”. Između 1942. i 1945. godine, SS i loaboratori su sistematski ubili oko 3,5 miliona Jevreja u koncentracionim logorima, a veliki broj pripadnika ovog naroda je stradao nesistematski ili preminuo od gladi i umora u radnim kampovima. Pretpostavlja se da je broj jevrejskih žrtava tokom Drugog svetskog rata između pet i šest miliona. Na konferenciji u Vanseu u blizini Berlina, 20. januara 1942., Hitler je snimljen kako govori: „Jedino eliminacijom Jevreja možemo vratiti sebi zdravlje“. Hitler je imao isti stav prema Slovenima, Romima, homoseksualcima, hendikepiranim osobama, komunistima… Svi oni stradali su u ogromnom broju za vreme nacističkog i fašističkog režima. Nakon što je moć nacističke vojske počela da slabi, slabila je i Hitlerova moć. Odlučan da, kao što je i ranije najavljivao, radije izvrši samoubistvo nego da pristane na izbeglički i neizvestan status, izvršio je samoubistvo sa svojom suprugom Evom 30. aprila u 15:30h. Nekoliko minuta kasnije, njihova tela su iznesena u dvorište Rajhstajga, polivena s 200 litara benzina i spaljena.
Autor: Milica Milojković
