Ravničarski predeo na severu Srbije predstavlja riznicu kulturnog nasleđa, različitih običaja, tradicije, igara i jela. Mnoštvo arheoloških lokaliteta, tvrđava, dvoraca, manastira, muzeja i galerija.
Vojvođanska pokrajina se izdvaja od ostatka Srbije, a glavnu razliku čini njena multietičnost i multikulturalnost. Tu su trag ostavili mnogi narodi: Srbi, Iliri, Tračani, Kelti, Rimljani, Sarmati, Goti, Huni, Gepidi, Vizantinci, Stari Sloveni, Franci, Bugari, Mađari, Osmanski Turci, Nemci i drugi. Ona nije homogena ni u etničkom, ni u religijskom smislu, a ni po mentalitetu stanovnika. Dok je u ostatku naše zemlje izražen nacionalizam.
Srbi koji su starosedeoci u Vojvodini bili su pod austrougarskom vlašću u odnosu na ostatak Srbije koja je bila pod Turskom okupacijom. To je dovelo do kulturnih razlika odnosno stvaranja nacionalnih manjina u Vojvodini. Zbog velikog dijapazona nacija, ljudi se susreću sa različitim jezicima, nošnjama i običajima. Organizuju se manifestacije manjinskog stanovništva, štampaju se novine na njihovim jezicima, kao i prilagođeno emitovanje radijskih i televizijskih emisija na mađarskom, rumunskom, slovačkom i drugim. Zbog toga je važno negovati kulturu sećanja na one koji su ovde rođeni, a koji nisu nužno pripadali većinskom narodu – srbima.
Autentična je i raznolika arhitektura u gradovima Vojvodine – Subotica je specifična po šarolikosti boja i uticaju mađarske darmštatske secesije, dok u Bačkom Petrovcu dominira plava boja na kućama.
Naša severna pokrajina je tradicionalno poljoprivredni region sa više od milion i po hektara obradive zemlje. Zbog obilja plodnog poljoprivrednog zemljišta koje pokriva 90% njene teritorije, poljoprivreda je najvažniji deo njene ekonomije. Na istom tom mestu, gde seljaci obrađuju zemlju, izražen je i seoski turizam. Mnoga sela pokušavaju da sačuvaju svoje specifičnosti kao što su gastronomija, folklor, muzika i rukotvorine. Salaši su prepoznatljiv detalj Vojvodine koji predstavljaju poljsko imanje na kom je izgrađena kuća. Oni su danas atrakcija i najlepši beg od urbanog života.
Deo prihoda vojvođanske privrede dolazi i od turizma, koji je naročito razvijen na rekama i jezerima, termalnim izvorima i na Fruškoj gori na kojoj se nalaze brojni pravoslavni manastiri srpsko-baroknog stila.
Razlike nas čine unikatnim, zato je raritet Srbije, kako Balašević kaže: ,,naša ledina, naša Vojvodina jedna jedina”.
Autor: Milica Šolaja
