U prvoj deceniji nakon osnivanja države, parlamentarna demokratija u Kraljevini SHS obeležena je beskompromisnim političkim borbama nacionalno orijentisanih stranaka. Kraljevina Jugoslavija postojala je od 1. decembra 1918. do 29. novebra 1945. godine. Kraljevina Srbija je imala cilj da nakon Prvog svetskog rata ujedini Srbe, Hrvate i Slovence. Kada se rat završio, misao je postala stvarnost i pod vođstvom Jugoslovenskog odbora u Zagrebu formirana je Država Slovenaca, Hrvata i Srba, a Crna Gora se sjedinila Srbiji. Teritorija nove države sačinjavala je 248.977 kvadratnih kilometara i imala je više od 12 miliona stanovnika. Nova zajednička država trebala je da doprinese stabilnost celom Balkanskom poluostrvu, a osnova ujedinjavanja je bilo shvatanje da su Srbi, Hrvati i Slovenci jedan narod sa tri imena. Kraljevinom je vladao regent Aleksandar, iako je prvi kralj bio njegov otac kralj Petar I. Aleksandar je bio oženjen sa rumunskom princezom Marijom sa kojom je imao sinove Petra, Tomislava i Andreja. Sinovima je davao imena po svim nacijama koje su učestvovale u stvaranju Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Tako je Petar dobio srpsko ime, Tomislav tradicionalno hrvatsko, a Andrej tradicionalno slovenačko ime.
Novi naziv države dodeljen je 1920. godine, a tada je ustanovljena državna zastava i grb. Glavnim gradom proglašen je Beograd. Na Vidovdan, 28. juna 1921. godine usvojen je Vidovdanski ustav koji je definisao Kraljevinu SHS kao ustavnu, parlamentarnu i naslednu monarhiju pod dinastijom Karađorđević. Prema Vidovdanskom ustavu cela zemlja trebala je da bude podeljena na županije, a županije na okrugem srezove i opštine. Političke vođe bile su: Nikola Pašić, Ljubomir Davidović, Stjepan Radić, Anton Korošec i Mehmed Spaho. Kralj Aleksandar zavodi diktaturu u zemlji 1929. godine, a te iste godine se menja naziv države u Kraljevinu Jugoslaviju. Raspuštena je Narodna skupština, biva ukinut Vidovdanski ustavi.
Autor: Anđela Petrić
