Milutin Bojić rođen je 19. maja 1892. godine u Beogradu, a umro je 8. novembra 1917. u Solunu.
Bio je dete radničke porodice, majka mu se zvala Sofija, a otac Jovan. Milutin je bio najstarije dete svojih roditelja, a pored njega imali su još dvojicu sinova i dve kćeri. Milutin je bio odličan đak, završio je Drugu beogradsku gimnaziju, a nakon srednje škole završava Filozovski fakultet u Beogradu, filozofsku-pedagošku grupu.
Milutin Bojić bio je srpski pesnik, dramski pisac, književni kritičar, pozorišni recenzent, a pored svojim umetničkih profesija bio je i vojnik u Prvom svetskom ratu.
Stupio je u vojsku na početku Prvog svetskog rata. U Nišu je imao dužnost vojnog cenzora, u Skadru pisara, a zatim počinje da radi u Ministarstvu unutrašnjih dela. 1916. bobija odsustvo u trajanju od mesec dana i za to vreme obilazi Francusku, Švajcersku i Italiju. Nakon povratka dobija dužnost u Solunu i saznaje da ima tuberkulozu. Ubrzo umire u jednoj bolnici u Solunu. Biva sahranjen u na groblju na Srpskom vojničkom groblju na Zejtinliku, u blizini Soluna. Milutinov mlađi brat prenosi njegove kosti u Beograd i zakopava ih na Novom groblju 1922. godine.
Milutin Bojić, zanimao se za književnost i pisanje, uopšte još kao dečak u osnovnoj školi. Izdao je nekoliko zbirki pesama, od toga i jedan spev: Pesme(1914), Kain: poema u tri dela, spev (1915), Pesme bola i ponosa (1917). Pisao je i dramske komade: Lanci(1910), Gospođa Olga (komad se prvi put izvodi nakon njegove smrti 1979) i Kraljeva jesen (1913).
Milutin Bojić usled teške bolesti, za koju u to vreme nije bilo leka, na današnji dan 1917. godine i ostaje upamćen po svojoj pesmi Plava grobnica, čije, ako ne sve, barem početne stihove, svi znamo.
Autor: Anđela Petrić
