Radmila Savićević je ostala upamćena kao dragulj jugoslovenske dramske scene i “baka nacije“ zbog uloga koje je glumila. Svoj život započela je 8. februara 1926. godine kao Radmila Milenković u Kruševcu. Odrasla je uz majku Canu i dva brata. Otac ih je veoma rano napustio, pa je sva briga o porodici pripala majci. Budući da je bila iz skromne porodice, majka Cana je radila kao krojačica, obezbeđujući im tako egzistenciju. U vreme kad je Radmila upisivala srednju školu u Kruševcu, postojale su samo dve škole: gimnazija, u koju si išla deca imućnijih roditelja, i Ženska zanatska škola. Brinući za ćerkinu budućnost, Cana je želela da Radmila završi zanatsku školu i nauči zanat uz pomoć kojeg bi mogla pristojno da zarađuje za život. Nadala se da će Rada postati šnajderka i da će joj u miraz dati šivaću mašinu kad se bude udavala. Međutim, na sreću našeg pozorišta, Radmila Savićević je odlučila da se oproba u glumi.
Karijera
Nakon završene škole postaje član Kruševačkog pozorišta koji joj je omogućio da svoj talenat pokaže širom Jugoslavije. 1947. pridružuje se Niškom narodnom pozorištu, a 9 godina kasnije postaje stalni član pozorišta u Nišu, i tu je glumila u oko 40 komada. U to vreme je maštala o karijeri u Sarajevu, ali kad joj je direktor Sarajevskog narodnog pozorišta, Meša Selimović, ponudio angažman, ona ga je odbila.
Put je potom vodi u Beograd gde postaje prvakinja Beogradskog dramskog pozorišta. Uskoro na nagovor kolega i prijatelja počinje da se pojavljuje u filmovima i serijama. Jedne od njenih najpoznatijih uloga su uloga bake Ristane Riske Golubović i uloga majke Vuke. Još dok je bila mlada shvatila je da joj najviše odgovaraju uloge u komedijama. Kroz gotovo celu karijeru glumi bake, proste, domaćinske žene, patrijahalnih vrednosti, ali dobrodušne, brižne i tople. Upravo iz tog razloga je mnogi zovu “bakom nacije“, ili “bakom svih nas“. Nažalost, iako je uvek glumila brižne majke ili bake, ona i njen suprug, takođe glumac Božidar Savićević, nikada nisu imali dece.
Ljubav
Svog supruga, Božidara, upoznala je još u Kruševcu na korzou, kada su mi se sreli pogledi. Kažu da je to bila ljubav na prvi pogled. Glumili su zajedno i u Kruševcu, i u Nišu, i u Beogradu. Radmila je za njega pričala da je vrlo lep čovek, a kolege i prijatelji tvrde da je bila čak i ljubomorna na glumice koje su glumele sa njim, pa je znala da ga kritikuje kako je koleginicu “mogao malo manje da drži u zagrljaju“. Njena povremena ljubomorna kao da Božidaru nije smetala. Imali su skladan brak, i ako nisu imali dece, tvrdili su da svu decu vole kao svoju. On se veoma rano razboleo, ali je Radmila o njemu savršeno brinula. Neki tvrde da je on upravo zbog njene brige i ljubavi uspeo da poživi toliko dugo. Ostali su zajedno “dok ih smrt nije rastavila“. Radmila je preminula 8. novembra 2001., a Božidar nedugo zatim 25. januara 2003. Danas zajedno počivaju na Novom Groblju u Beogradu, u Aleji zaslužnih građana.
Autor: Marija Matković
