Petar II Karađorđević rođen je 6. septembra 1923. godin, a umro je 3. novembra 1970. Bio je najstariji sin kralja Aleksandra I i kraljice Marije. Ime je dobio u čast svog dede kralja Petra Oslobodioca. Kralj Petar II imao je dvojicu braće, Tomislava i Andreja. Kralj Aleksandar je svojim sinovima davao imena u čast svim nacijama koje su učestvovale u stvaranju Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Tako je Petar dobio srpsko ime, Tomislav tradicionalno hrvatsko, a Andrej tradicionalno slovenačko ime.
Petar II Karađorđević počinje svoje školovanje sa šest godina. Završava školu sa odličnim uspehom i nastavlja svoje školovanje u Engleskoj. Nakon dve nedelje, dolazi do ubistva njegovog oca i on tad prekida školovanje. U tom trenutku on je dečak od samo 11 godina. U ambasadi u Londonu prvi put čuje: „Kralj je mrtav, živeo kralj“ i sa suzama u očima odgovara: „To je nemoguće, postoji samo jedan kralj, a taj kralj je kralj Aleksandar“. Kako je bio najstariji sin kralja Aleksandra, on postaje kralj iako je bio maloletan. On nastavlja svoje školovanje na Belom dvoru, gde je imao privatne gimnazijske profesore. U toku jedne godine uspevao je da savlada gradivo dva razreda. Zli jezici cu govorili da je bio ometen u razvoju i da nije bio baš oštrog uma, ali dokazi govore suprotno. Kako je bio maloletan kraljevskoj vlasti upravljao je knez Pavle Karađorđević u ime Namesništva. Kralj Petar II, zvanično stupa na vlast 27. marta 1941. Vladao je svega 19 dana. Kada je počelo bombardovanje Beograda, odveden je u izbeglištvo. U junu 1941. odlazi u Englesku i završava svoje školovanje na Kembridžu.
Oženio se 1944. grčkom princezom Aleksandrom, a godinu dana kasnije rađa im se sin Aleksandar II.
Nakon rata kralj Petar II živeo je u Londonu, a potom u Americi. Pokušavao je da ujedini srpsku emigraciju. Večno izgnanstvo, patnja i nostalgija dovodi do njegove prevremene smrti. Umire na današnji dan 1970, a telo mu se danas nalazi u porodičnoj grobnici u crkvi Svetog Đorđa na Oplencu.
Kralj Petar II Karađorđević ostaje upamćen kao poslednji kralj Jugoslavije po svojoj tužnoj sudbini, a takva sudbina je bila i celog srpskog naroda XX veka.
Autor: Anđela Petrić
