Aleksandar Deroko je bio čuveni beogradski arhitekta, član Srpske akademije nauka i umetnosti, jedan od prvih vojnih pilota, osvajač medalja u plivanju i omiljeni profesor mnogim studentima.
Rođen je u Beogradu 1894. godine gde je završio osnovnu i srednju školu, a potom i upisao Tehnički fakultet. Svoje studije je prekinuo tokom Prvog svetskog rata kada se dobrovoljno prijavio u vojsku i postao jedan od prvih srpskih ratnih pilota. U ratu je bio jedan od 1300 kaplara sa činom narednika, za šta je kasnije nagrađen Albanskom spomenicom.
Posle rata nastavlja studije arhitekture i školuje se u Rimu, Pragu, Brnu i Beogradu gde diplomira 1926. godine. Nakon toga dobija stipendiju francuske vlade i odlazi u Pariz gde se upoznaje sa Pikasom, Šumanovićem i Rastkom Petrovićem.
Po povratku u Beograd počinje da predaje na Arhitektonskom i Filozofskom fakultetu gde radi sve do penzije 1974. godine. Na njegova predavanja iz savremene arhitekture je dolazilo toliko studenata da amfiteatar nije mogao sve da primi.
Zajedno sa Bogdanom Nestorovićem je projektovao Hram svetog Save. Pored toga, u njegova arhitektonska dela se ubrajaju: zgrada Filozofskog fakulteta u Beogradu, Bogoslovija, Spomenik kosovskim junacima na Kosovu polju, Konak u manastiru Žiči, Hram Preobraženja Gospodnjeg u Novom Sarajevu,… Bavio se i pisanjem dela iz oblasti arhitekture, a napisao je i dva autobiografska dela.
U slobodno vreme se bavio plivanjem i u tome je bio veoma uspešan. O tome svedoči podatak da je na plivačkom takmičenju Srpskog olimpijskog kluba osvojio zlatnu medalju u preplivavanju Save i u plivanju na 1000m nizvodno slobodnim stilom.
Bavio se i ilustracijom. Sam je crtao svoje “poštanske karte” na kojim je prikazivao živu atmosferu.
Autor:Lidija Knežević
