Dobro je poznato da teška vremena sa sobom donose nestvarne priče i na površinu izdvajaju one ljude koji su sposobni da pruže ono najteže: nadu u opstanak. Godine nakon Prvog svetskog rata za nemački narod predstavljaju vreme gladi, nemaštine, moralne i duhovne kataklizme. Sklon mistici, hladan, povučen u sebe i sopstvenu filozofiju opstanka i geteovskih uzvišenih metafizičkih i religijskih opštenja sa onostranim svetom, nemački narod bio je prinuđen da vodi paklenu borbu. Ova borba nije se ticala samo fizičkog i materijalnog opstanka, nemački narod morao se izboriti sa pritiscima koji su se obrušili na sam identitet opštegermanskog shvatanja sveta, običaja, kulture, jezika, folklora i zaostavštine predaka. Kao primarni vid ove iskonske borbe za preživljavanjem najčešće se izdvoji ono neopipljivo, paranormalno, okultno i mistično. Tako u ostacima Nemačke nakon Prvog svetskog rata jedno za drugim nastaju tajna društva, mistične i okultne organizacije koje mučnu sadašnjost pokušavaju da prevaziću oslobađanjem duhovne sile zarobljene u nedokučivoj sferi energije predaka. Suština ovih tajnih organizacija, skrivenih iza okultnog i veštičjeg sveta, zapravo je borba za obnovom političke i ekonomske snage nemačkog naroda. Sveden na rub samog pakla nemački narod je jasnije video potrebu za ujedinjenjem svih nemačkih zemalja kao jedini vid opstanka. Iz ove političke, nacionalne i nadasve ekonomske potrebe formirane su tajne organizacije sa ciljem ujedinjenja nemačkog naroda, pre svega njenih vitalnih oblasti, Prusije i Austrije.
Tako se krajem 1919. godine, na poziv Majstora Društva Tula, Karla Haushofera, na sastanku organizacije u kolibi u Alpima kod mesta Berteshgadena pojavila devojka zanosne lepote, svetlog tena, plavih očiju i kose koja je navodno svojom dužinom dodirivala tlo, famozna Marija Oršić. Ova devojka je po svojoj nacionalnoj pripadnosti mogla biti okarakterisana kao Austrougarka u pravom smislu te reči, od oca Hrvata i majke Austrijanke. Potreba za spoznajom i samoobjašnjenjem u godinama nakon urušenja državno-pravnog i političkog sistema u kome je rođena i kojem je pripadala, Marija je svoj put pronašla u krilu viševekovne germanske civilizacije, mitoligije, tradicije i kulture. Snažnog temperamenta, buntovnog duha i već od malena okrenuta mistici i metafizici Marija je postala deo Društva Tula. Na sastanku grupe sa Marijom se pojavila još jedna žena nepoznatog identiteta, pod pseudonimom Zigrun, preuzetom iz starogermanske mitologije. Zapravo je Zirgun bila jedna od valkira, Odinovih poslanica i jedna od devet Votanovih ćerki. Njeno prisustvo utvrdilo je tajnovitost Tula prilikom obreda inicijacije, sveobuhvatnom ceremonijalu i metafizičkoj doktrini. Može se samo nagađati ko je bila žena nazivana Zigrun, a prema nekim fantastičnim teorijama, to je bila, ni manje ni više, nego Marijina majka Sabin, balereina iz Beča.
Uloga ovih žena u Društvu Tula nije poznata i samo se može nagađati da su bile predstavljene kao aktivistkinje u magijskim obredima, a zapravo protagonistkinje ideologije društva odnosno opštenemačkog ujedinjenja. Ove dve žene su nakon dve godine osnovale i sopstveno udruženje Vril, kao „Svenemačko društvo za metafiziku“. Cilj društva bila je borba za nezavisnost žena, a kao medijsko sredstvo za privlačenje pažnje koristile su meditaciju, paranormalne aktivnosti, pa čak i opštenje sa vanzemaljskim silama kako bi privukle pažnju i omasovile Vril. Sam naziv društva koji u sebi sadrži termin „svenemačko“ i njihovi nastupi o arijevskom poreklu germanskog naroda koje je povezivalo Društvo Tula, nedvosmisleno pokazuje političku orjentaciju organizacije koja je u tajnosti morala delovati u nameri da se prevaziđe pakao koji je učinio tkz. Versajski mir.
Dvadesetih godina XX veka tajna društva poput Tula i Vrila stupala su u kontakte sa svim organizacijama širom nemačkog etničkog područija gde je postojala potreba za svojevrsnim nacionalnim jedinstvom i promenom pogubnog poretka u kojem je nemački narod živeo pocepan i razdeljen u čak nekoliko novoformiranih država. Tako je sasvim moguće da je Vril stupio u bliske veze sa nacionalsocijalističkim liderima u cilju propagiranja ideje nacionalnog jedinstva. Filozofiju arijevstva baziranu na verovanju kako je zemlja Hiporboreja-Tule zapravo Island ili Grenland, odnosno da predstavlja delove Platonove Atlantide, učvršćuje i germanska mitologija prema kojoj je samo Nordijac mogao preživeti kataklizmu Atlantide preselivši se najpre na prostore pustinje Gobi, potom na svoje sadašnje odredište Tibet. Susreti sa nacionalsocijalističkim liderima ne mogu se potvrditi, mada je veoma verovatno da je Rudolf Hes posećivao ritualne obrede Vrila u kojima je Marija Oršić prizivala duh pokojnog osnivača Nemačke radničke partije, odnosno partije iz koje je nastala Nacionalsocijalistička radnička partija Nemačke, Ditriha Ekarta. Tokom svojih mističnih seansi Marija Oršić je navodno komunicirala i sa vanzemaljcima na Alfa Tauri iz sistema Aldebarana. Navodno su ovi vanzemaljci posetili zemlju i naselili se u Sumeru, pa i sam naziv Vri-Il na sumerskom znači „božanski“. Tokom svojih paranormalnih opštenja sa natprirodnim silama Marija je govorila drevnim jezicima i pisala klinastim pismom.
Povezanost tajnog društva Vrila sa nacionalsocijalističkom partijom svakako se ne može potvrditi, mada je evidentno da su određeni njeni članovi i visoki funkcioneri bili zainteresovani za okultno, moguće i bili članovi Tula. Kada je u pitanju sam firer, ne postoji nijedan dokaz da je lično bio u kontaktu sa okultnim organizacijama što svakako ne isključuje mogućnost povezanosti sa njenim članovima u domenu političkog delovanja. Takođe, veoma je važno razlučiti samu ideju o arijevskoj rasi i momenat u kojem je ona iskorišćena. Radi se o tome da su nacionalsocijalisti, pa samim tim i Adolf Hitler kao osnivač pokreta, govorili o superiornosti u momentima najveće slabosti koju je trpeo nemački narod. Više od bilo kakve volje za moći ili dominacijom nemačkog naroda, tokom nastupa na mitinzima i sednicama nacionalsocijalista ovi govori imali su motivacioni krakter, sa ciljem razbuđivanja nemačkog naroda i pothranjivanjem nade u mogućnost oslobođenja, napretka i blagostanja u budućnosti. Doba versajskog programa u Nemačkoj zapravo predstavlja vrhunac moralne, socijalne, pravne i nadasve ekonomske degradacije kojoj je čitav nemački narod bio izložen. Pojava nacionalsocijalista se čak i u psihološkom smislu može objasniti kao prirodni efekat reakcije na ugroženost. Model koji su okultisti i nacionalisti u Nemačkoj koristili jeste upravo onaj koji je tipičan za nemačku etničku celinu, a nastao iz otpora prema nemilosrdnim socijaldemokratama koji su bili sprovodioci versajskog ugovora. Dakle, osude o svojevrsnoj velikonemačkoj propagandi, potrebi za ovladavanjem čitavim svetom i istrebljenjem onih naroda koji ne pripadaju germanskoj ekumeni javile su se kasnije, tj. nakon Drugog svetskog rata, kada je bilo neophodno nemački narod vratiti u pepeo versajskog sistema iz kojeg je teškom mukom izašao sredinom tridesetih godina XX veka. Sa tim u vezi na sva tajna društva treba gledati kao na dodatni propagandni medij koji je jačao želju Nemaca za borbom.
Socijalni aspekt Vrila okrenut prema ravnopravnosti žena, iako skriven iza plašta misticizma i paranolmalnog, predstavlja takođe realnu borbu društvenog pokreta za poboljšanje položaja žena u nemačkom društvu. Dvadesete godine XX veka u ovoj zemlji obeležene su sveobuhvatnom degradacijom morala, odnosno pojačanim alkoholizmom, nezaposlenošću, prostitucijom praćenom brojnim polnim oboljenjima, što je svelo život Nemaca, pogotovo Nemica, na najnižu društvenu lesticu lišene osnovnog ljudskog dostojanstva. U sklopu aktivnisti za nacionalnim oporavkom paralelno se razvijala i aktivnost za poboljšanje statusa Nemica koje su deceniju kasnije kročile na put ravnopravnosti. Veruje se da je baš uticajem i angažovanošću Marije Oršić skrenuta pažnja na presudnu ulogu žene u odgoju, očuvanju i moralnom nadahnuću naroda, te se jasno može pratiti sociološki i politički napredak žena nakon prevazilaženja teške ekonomske krize.
Povezanost i svojevrsna ideološka bliskost sa nacionalsocijalistima, potom i vladarima Trećeg Rajha, otvorila je mogućnost i mnogim fiktivnim i fantastičnim teorijama o dominaciji Vrila i čak lično Marije Oršić na državne lidere. Neosporno je međutim da su izjave poput onih da je lično Hitler bio politička igračka u rukama Marije Oršić, te da je on ispunjavao njenu političku promisao, nastale su iz potrebe za tiražom dnevnopolitičke žute štampe. Istina je svakako da su nacionalsocijalisti i Vril imali određenih dodirnih tačaka kada je u pitanju aktivnost na polju buđenja ideje o superiornosti germana, a sve u cilju moralnog oporavka nemačkog naroda i jedinstvu istog.
Sudbina Marije Oršić potvrđuje činjenicu da je društvo, na čijem čelu je nastupala kao medijum i mistik, bilo idejno veoma blisko nacionalsocijalizmu. Iako nije bilo teško nikome, pa samim tim ni Mariji da početkom marta 1945. godine predvidi rušenje Trećeg Rajha, ona je poput mnogih nacionalsocijalističkih ideologa, funkcionera, vojnih i političkih lidera, nestala bez traga. Ne ostavljajući iza sebe ništa što bi pomoglo da joj se uđe u trag Marija Oršić zapravo je darovala ono što je svetini najpotrebnije: mit. Ne može se proceniti da li je iza Marije ostalo više kontraverzi i teorija zavere iz vremena njene okultne i političke aktivnosti ili iz doba njenog nestanka. Tako se o Mariji Oršić i danas razvijaju mogićnosti od toga da se sklonila u Ameriku gde je kasnije rodila ćerku, promenivši ime i identitet, do toga da se sklonila u Aldebaranski sistem gde ju je oduvek čekalo mesto.
Autor:Srđan Jović
