Oj Iliću drugi Obiliću, da je taki još majora bilo, mi bi tada došli na Kosovo”
Ove stihove su vojnici posvetili hrabrom majoru Milošu Ilicu, junaku iz Javorskog rata, želeći da kroz njih i naredne generacije saznaju kakvim junacima Srbija može da se ponosi.
Mihailo je rođen u Jagodini 1845. godine gde je završio i Artiljerisku školu nakon koje je postao pitomac šeste klase. Za vreme trajanja školovanja stekao je nekoliko činova, a nakon završetka Artiljeriske škole dobio je čin generalštabnog potporučnika. Zbog svojih sposobnosti često su ga slali preko granice u opasne i poverljive misije. Oženio se Savkom Piroćanac, ćerkom kapetana Stevana Nedeljkovića Piroćanca sa kojom je dobio ćerku Jelenu. U Javorskom ratu major Ilić je komandovao 1976. Rudničkom brigadom, koja je razbila nadmoćne snage derviša i Mehmed Paše na Javoru, nakon čega je unapređen je u čin majora. U borbi na Čemernici 1876, komadovao je desnim krilom Ibarske vojske koja je razbila turske snage. Uspešno je komandovao Drugom užičkom brigadom i u njoj ostao sve do pogibije 5. septembra 1976. godine. Sahranjen je na mestu pogibije, a njegovo telo prebačeno je zatim u Užice. Prvobitno je sahranjen na groblju u grobnicu koju mu je podigla kraljica Natalija Obrenović kod Crkve Sv. Marka. Mesto pogibije Majora Ilića ispod Jankovoga krša od tada se zove Iliićev krš. Po izgradnji Novog groblja, njegov grob je prebačen tamo. Između dva svetska rata nad grobom je podignut obelisk sa natpisom: „Đeneralštabnom majoru Mihailu Iliću – Javorskom junaku – Zahvalna otadžbina.“
Zbog njegovih doprinosa u brojnim ratovima i njegovog velikog zalaganja da pomogne meštanima bio je dosta cenjen u Užičkom okrugu. Bio je i član Srpskog učenog društva a njegovi članci u kojima su štampana njegova predavanja su služila kao udžbenici u vojnim školama. Knez Milan Obrenović ga je posmrtno odlikovao Takovskim krstom zbog njegovih brojnih vojnih poduhvata.
Autor: Dragana Petković
