Nakon Berlinskog kongresa 1878. godine Srbija je stekla nezavisnost i dobila četiri nova okruga: Niški, Pirotski, Vranjski i Toplički. Ono što je posebno uticalo na to da Srbija dobije nove teritorije jeste uticaj Austrougarske koja je kasnije od Srbije u zamenu za pripajanje novih teritorija tražila sklapanje posebne konvencije. Sklapanje te konvecije je obavezalo Srbiju da napravi prugu od Beograda do Vranja i granice s Turskom i Bugarskom za tri godine. U tom periodu, Srbija se nalazila u velikom problemu jer je bila iscrpljena zbog rata sa Turskom, pa zbog tadašnje ekonomske krize nije bila u stanju da izvrši obaveze koje su predviđene konvencijom. Zbog velikog pritiska iz Beča, Srbija je u aprilu potpiaala novu konvenciju koja se odnosila na izgradnju pruge, za čiju izgradnju je Srbija imala tri godine na raspolaganju. Krajem 1880. godine Vlada je raspisala licitaciju kojoj se odazvalo francusko društvo „Generalna unija“ i Pariza. Temelj Srpskim državnim železnicama je udario knez Milan Obrenović. Zbog bankrota „Generalne unije“ radove je nastavilo Društvo za izgradnju i eksloloataciju Srpskih državnih železnica, a prvi voz je zbog toga kasnio čitavih petnaest meseci. Redovni saobraćaj na relaciji Beograd – Niš je započet 3.9.1884. godine i taj dan srpske železnice obeležavaju kao Dan železničara.
Autor: Dragana Petković
