Resavska škola je najvažniji centar prepisivačke i prevodilačke aktivnosti u vreme despota Stefana Lazarevića. Radila je tokom prve polovine 15. veka u manastiru Manasija. Dela Resavske škole predstavljala su primer, po kojem se sve do 18. veka merio kvalitet rukopisa, a po resavskim pravilima radilo se u Hilandaru, Ljubostinji, Dečanima, Pećkoj Patrijaršiji.
U ovo vreme u Srbiji dolazi do procvata kulture i umetnosti. Odmah po podizanju svoje zadužbine, despot je počeo sa organizovanjem škole u kojoj je okupljao monahe, pisce, prevodioce, književnike, prepisivače. Pored prevođenja i prepisivanja oni su se bavili i ispravljanjem starijih rukopisa, ukrašavanjem rukopisa i knjiga. Stefan Lazarević je zahtevao da se prevode i prepisuju starozavetne teme, spisi o carevima, ratovima, jer je i sam bio ratnik. On je dovodio monahe iz Hilandara da u Moravskoj Srbiji prevode knjige sa grčkog jezika. U to vreme mnogi bugarski obrazovani kaluđeri su emigrirali u Srbiju, jer je došlo do pada bugarske carevine. Jedan od najvažnijih književnika, idejni vođa i reformator ove škole bio je Konstantin Filozof, bugarski emigrant. On je radio kao bibliotekar, nadgledao je rad prepisivača i prevodioca. Njegovo najpoznatije delo je Žitija despota Stefana Lazarevića, koje je napisao 1431. godine.
U manastiru se nalazila ogromna biblioteka, koja je čuvala preko 20. 000 knjiga. Danas se u Manasiji čuva jedan deo ovih rukopisa, a ostali se čuvaju u Pećkoj Patrijaršiji, Patrijaršiji srpske pravoslavne crkve u Beogradu, a po neki i u Rusiji, Svetoj Gori, Odesi.
Nažalost Resavska biblioteka je veoma stradala kada su Turci 1. avgusta 1438. godine zauzeli Resavu, opljačkali manastir i zapalili biblioteku. Kako je manastir pao pod turcima u maju 1458. godine, monasi su otišli na različite strane, a sa sobom su poneli vredne spise Konstantina Filozofa.
Spisi ove škole su za kratko vreme počeli da uživaju veliko poštovanje, a Manasija se smatrala simbolom prosvećenosti, duhovnosti i velikim prosvetnim centrom. Uz pomoć Resavske škole srpski narod je očuvao svoj jezik.
Autor: Katarina Lazić
