Od 1784. godine Srbi u Petrinji imaju pravoslavnu parohiju. Međutim doživeli su progon od ustaša kako u Drugom svetskom ratu tako i 90-tih godina, kada su im porušene sve crkve.
U Petrinjskom srezu, samo u Banskom Grabovcu krajem jula 1941. godine ubijeno je oko 2000 Srba iz istog mesta i oko 1700 Srba iz drugih krajeva. U Marin Bregu je ubijeno još oko 2400 Srba.
Na Božić 1942. godine streljano je 45 Srba iz sela Jočevice i Dejanovića. Među streljanima su bile i dve žene koje su izvedene iz bolnice. Ustaše su ih povezale zajedno sa ostalima i terali ih kroz grad na steljanje.
Mijo Razum je bio jedan od najistaknutijih župnika iz Pretinje, učestvujući u nasilnom pokatoličavanju Srba i obećavajući im slobodu ukoliko to učine dobrovoljno.
Strašni zločini su se desili i u obližnjoj Glini, gde je ubijeno 2260 Srba na samom početku rata. Od toga je 417 poklano, 29. jula u crkvi Rođenja Presvete Bogorodice. Prvi talas masovnog pokolja je počeo 11. maja, kada je ustaška grupa predvođena Mirkom Pukom streljala grupu srpskih dečaka nad iskopanom jamom u seli Preklopi.
U Petrinjskom srezu 90-tih godina porušene su crkve u Brđanima, Kinjači, Tremušnjaku, Starom Selu, Dumači, Šušnjaru, Petrinjcima, Gradusi, Velikoj Gradusi, Svinici, Četvrtkovcu i Petrinji.
Rat su preživela samo 4 muškarca u celoj Petrinji, i to zato što su im žene bile Hrvatice, a svaki od njih je bio star preko 60 godina. Brojne srpske porodice su proterane, a na njihova imanja su naseljeni Hrvati iz Zagorja.
Počtkom 20. veka u samoj varoši Pretinja, tada je imala 340 srpskih domova sa 1686 pravoslavnih duša. Dok je srez Glina imao oko 45.000 stanovnika, od kojih je bilo oko dve trećine Srba.
Anđela Golijanin
