„Život je neshvatljivo čudo jer se neprestano troši i osipa, a ipak traje i stoji čvrsto kao na Drini ćuprija“
Ovo su poznate reči nobelovca Ive Andrića koji je putem njih opisivao svoj kraj iz detinjstva.
Kada se govori o Višegradu, prva asocijacija jeste Na Drini ćuprija. Nekima zbog samog dela Ive Andrića, drugima zbog toga što je jedna od najstarijih građevina u celoj Bosni i Hercegovini. Ovaj most je zadužbina osmanskog vojskovođe Mehmed-paše Sokolovića. Most je izgrađen u periodu od 1571. do 1577. godine, a gradio ga je tada čuveni turski arhitekta Kodža Mimar Sinan. Izgrađen je u istočnjačkom stilu i predstavlja remek delo tadašnjeg graditeljstva.
Most ima jedanaest lukova dok se na samoj sredini mosta nekada nalazila kućica sa drvenom kapijom i mostovskom stražom, pa je zbog toga ovaj deo mosta nazvan kapija.
Takođe, na sredini se nalazi i ploča od mermera na kojoj je arapskim jezikom ispisano sve o gradnji mosta.
Iako Na Drini ćuprija predstavlja najveću znamenitost ovoga grada, to nije jedino zbog čega turisti posećuju Višegrad.
Sa one strane Drine, u naselju zvanom Crnča, nalazi se kuća Ive Andrića u kojoj je proveo svoje detinjstvo i školske dane.
Kuća je još uvek u privatnom vlasništvu tako da se može videti samo spolja.
Ono što je najveća atrakcija u Višegradu proteklih par godina jeste Andrićgrad. Neki kažu i da je to grad u malom. Gradić koji se prostire na dve reke, Drini i Rzavu i nalazi se u vlasništvu poznatog reditelja Emira Kusturice i opštine Višegrad, zajedno sa Vladom Republike Srpske.
Samu ideju i strukturu grada je osmislio Kusturica, predviđavši kako je grad mogao izgledati da ga nisu zaobišli renesansa i ostali istorijski periodi.
Andrićgrad praktično spaja dva perioda – fragmente renesanse sa otomanskim periodom i Vizantijom.
Ukoliko zanemarimo same građevine i čisto turistička mesta, ovaj mali grad ima i svoj rehabilitacioni centar. Višegradska Banja se nalazi 5km od centra grada i predstavlja jedan od poznatijih rehabilitacionih centara u Republici Srpskoj. Smeštena je u gustoj borovskoj šumi na nadmorskoj visini od 414m. Termalne vode Višegradske Banje imaju karakteristike radioaktivne karbonatne homeoterme, temperature 34ºs. Osnovna lekovita svojstva potiču od njene radioaktivnisti , čiji je nosilac radon i njegovi produkti raspadanja. Po radioaktivnosti, Višegradska Banja zauzima prvo mesto u Bosni i Hercegovini, a drugo u bivšoj Jugoslaviji.
Voda se koristi za liječenje reumatskih bolesti, neuroloških stanja, ortopedskih bolesti i deformiteta, ginekoloških oboljenja, oboljenja disajnih puteva, gerijatrijskih oboljenja.
Ipak, ni tu nije kraj. Iako na prvi pogled veoma mali gradić, u sebi krije još dosta stvari koje vredi videti.
Pored spomenika Ivi Andriću i Mehmed paši Sokoloviću koji se nalaze u centru grada, Višegrad ima svoju galeriju koja se nalazi u prostorijama Doma kulture. Zatim Crkva Uspenja Presvete Bogorodice koja je smeštena na Bikavcu.
Manasrir Dobrun, u izvorima poznat kao Kruševo, nalazi se u planinskom kraju na putu Višegrad-Užice, 12km od Višegrada u klisuri reke Rzav. Posvećen je Uspenju Presvete Bogorodice a podigli su ga župan Pribil i njegovi sinovi Stefan i Petar 1343. god. Već 1393. godine Turci su prvi put provalili u Bosnu i manastir je stradao. Obnovili su ga despot Stefan Lazarević i kneginja Milica. U svojoj istoriji je mnogo puta uništavan i rekonstruisan. Najveće stradanje manastir je doživeo u toku drugog svetskog rata , kada su ga Nemci koristili kao skladište oružja , a pri povlačenju 1945. godine digli su ga u vazduh. Obnovljen je 1946. godine.
Ovo su neke od znamenitosti grada Višegrada zbog kojih je i dobio statut turističkog mesta. Mali grad, kojo se prostire na dve reke i bezbroj znamenitosti je postao atrakcija za turiste u poslednjih desetak godina.
Autor:Anđela Golijanin
