Prošla je cela decenija od kako nas je Ejmi Vajnhaus napustila. Mnogi telentovani i muzički obrazovani ljudi današnjice se slažu kakva nas je legendarna pevačica tada iznenadno napustila. Bila je engleska kantautorka poznata po svom izražajnom kontraalt vokalu, koji je podsećao na glasove pevačica iz nekih davnih vremena, autentičnom izgledu i mešavini muzičkih žanrova: ritma i bluza, soual i džeza.
Ejmi Džejd Vajnhaus rođena je 14. septembra 1983. u Londonu, od oca Miča, taksiste i majke Dženis, apotekarke, koji su je „zarazili“ džezom. Prvu gitaru dobila je sa 13 godina, a iduće godine napisala je i prvu kompoziciju. Mlada jevrejska buntovnica je sa 14 godina izbačena iz pozorišne škole Silvije Jang u Londonu, kao neprilagođena, jer je probušila nos i tetovirala se. Profesionalnu karijeru počela je sa 16 godina, nastupima u klubovima.
Kritičari u Ujedinjenom Kraljevstvu su jako dobro primila njen debi album „Frank“ koji je Vajnhaus objavila 2003. godine. Bio nominovan za nagradu Merkuri. Sledećim albumom, „Back to Black“, objavljenim 2006. godine, zaslužila je šest nominacija za nagradu Gremi, od kojih je pet i osvojila, ukjučujući nagrade u tri od četiri najvažnije kategorije: za debitanta godine, za album godine i za kompoziciju godine, čime je, zajedno sa Ališom Kiz i Lorin Hil, postala pevačica koja je osvojila najviše Gremija u jednom danu i prva britanska pevačica kojoj je to pošlo za rukom. Album se našao na trećem mestu liste najprodavanijih izdanja prve decenije 21. veka u Ujedinjenom Kraljevstvu.
Blistavu karijeru talentovane Ejmi pratile su zavisnost od alkohola i droga, kao i poremećaja u ishrani. Što se više pela ka muzičkom Olimpu, sve više je tonula u zagrljaj svojih demona.
Iako su poslednje godine njenog života bile turbulente, Ejmi Vajnhaus su pripisivane zasluge za uticaj na rast popularnosti ženskih izvođača i soul muzike, i za preporod britanske muzičke scene. Njen specifičan stil učinio ju je muzom modnih dizajnera, poput Karla Lagerfelda. Problemi sa zavisnošću od narkotika i zloupotrebom alkohola, kao i njena sklonost samouništenju su bile redovne teme tabloida od 2007. godine, pa do njene smrti.
Poslednji koncert Ejmi Vajnhaus održan je u Beogradu, 18. juna 2011. godine, gde je bila u vidno alkoholisanom stanju, te je jedva uspela da peva. Nakon nekoliko bezuspešnih pokušaja da otpeva bar jednu pesmu, njen prateći bend je ispoštovao beogradsku publiku i svirao je do kraja, dok je pevačica to ispratila smejanjem i igrom. Ejmi Vajnhaus je umrla u 27. godini života, 23. jula 2011. godine u svojoj kući u Londonu, te se time pridružila „Klubu 27“. Prema prvim policijskim izveštajima, razlog smrt nije bio poznat. Kasnije je objavljeno da je Vajnhausova umrla od trovanja alkoholnog pića.
Među nagradama i priznanjima za album Frank, Ejmi Vajnhous osvojila je nagradu Ivor Novelo za najbolju savremenu pesmu („Stronger Than Me“), nominaciju za BRIT nagradu za najbolju solo pevačicu. Uključenje u knjigu autora Roberta Dimerija iz 2006. godine „1001 glazbeni album kojeg morate preslušati prije smrti“. Album „Back to Black“ takođe je osvojio mnogobrojne nominacije, uključujući dve za BRIT nagradu (najboljeg ženskog izvođača i najbolji britanski album), šest nominacija za nagradu Grammy (uključujući 5 osvojenih), četiri nominacije za nagradu Ivor Novelo, četiri nominacije za MTV Europe Music Awards, tri nominacije za World Music Awards te nominaciju za nagradu Mercury u kategoriji najboljeg albuma godine i nominaciju za MOBO nagradu u kategoriji najbolje britanske pevačice. 2012, Ejmi je osvojila Gremi nagradu za najbolji duet godine sa Tonijem Benetom, a 2016, osvojila je svoju sedmu Gremi nagradu za najbolji muzicki film – „Amy“. 2016. godine je, takodje, dobila nominaciju za najbolju britansku pevacicu godine na BRIT nagradama. Tokom svoje karijere, Ejmi je sveukupno osvojila 25 nagrada i 66 nominacija
Na deceniju njene smrti BBC je napravio dokumentarac, u kojem će njeni roditelji pričati o njoj i njenom životu.
Autor: Marija Kostić
