Danas, se obeležava peta godišnjica od smrti poznatog glumca Milorada Mandića Mande, čoveka koji je sa uživanjem učestvovao u svakoj predstavi, imao mogućnost da se uklopi u svaku glumačku postavu, godine su bile samo broj, a Manda ih je sa stilom i nosio.
Nema generacije koja nije pogledala barem jedan njegov film, sa suzama ili osmehom na licu. Legendarni glumac koji je zactrao cilj da ostavi nešto, bilo šta, po čemu bi ga kolege, stare i mlade pratile, amanet koji ne može vremenom da izbledi, trag koji će vanvremenski živeti.
Manda je rođen 3.maja 1961. godine na Dušanovcu, dok je celo detinjstvo proveo na Novom Beogradu. Potiče iz porodice srednje klase, majka mu je bila domaćica, a otac uniformisani službenik i kasnije vojno lice.
Neke stvari se nikada neće promeniti, kao dete beogradskog asfalta, imao je mnogo želja, a samo je nebo bila granica. Prvi izbor je pao na Elektrotehnički fakultet u Beogradu, Manda je upisao i završio prvu godinu, shvatajući da to nije profesija kojim bi se bavio ostatak svog života. Drugi izbor mu je bio Fakultet dramskih umetnosti, voleo je glumu, lica koja prenose značaj, energiju koja se širi binom ili platnom, a najviše zbog zabave. Mogućnost da se zabavljaš stvarajući remek delo, nije nešto što dolazi ruku pod ruku sa svakom profesijom.
Na samom početku svoje karijere, glumio je u seriji Vuk Karadžić, rame uz rame sa legendama poput Mikija Manajlovića I Aleksandra Berčeka. Svoju umešnost umeo je da pokaže, zadrži pogled publike i zadivi sve svojom harizmom. Mnogobrojne ponude za film, seriju ili pozorište stizale su munjevitom brzinom, svi su hteli da rade sa Mandom, a kao uzajamna sila privlačenja Manda nije nikada odbijao, priglio je svaki scenario razmišljajući kako je svako novonastalo delo nova avantura.
Podsetimo se, “Mrtav hladan”, “Lepa sela lepo gore”, “Ivkova slava”, “Selo gori a baba se češlja”, “Bolji život”, “Tri palme za dve bitange I princezu” i mnoge druge uloge koje su zaživele u narodu kao stvarna bića, zahvaljujući vanserijskom talentu našeg Mande.
Nažalost, 15. juna 2016 godine za vreme predstave “Petar Pan” u UK Vuk Karadžić, glumcu je pozlilo i nedugo zatim dolaskom hitne ponoći konstantovana je smrt.
Njegov drugi dom, pozorište Boško Buha nastoji da i posle njegove smrti oda počast glumcu zbog nemerljivog truda i želje da nauči i da drugima sve što je stekao i znao. Kada daske na sceni zaškripe izlaze Mandini đaci, mlađe generacije, koje na svom licu i u srcu nose svog učitelja Mandu.
Autor: Sanja Petkov
