Problem sa kojim se danas susreće Palestina i sukob dva naroda, arapa i jevreja datira još ranijih godina 20.tog veka. Ono što se činilo kao ispravna odluka tada, ispostavilo se da je katastrofalni izbor koji satire zemlju deo po deo. Međutim, kada je reč o zemljama koje su nastale prisilno, ili u modernije doba a pod zvanično prihvaćenim okolnostima, uvek dolazi do mešanja spoljašnjih faktora u unutrašnje probleme.
Tako je i mnogo država uplelo svoje prste u stvaranje ili zadiranje u privatnost ove zemlje i njene teritorije, na način koji nije nimalo zahvalan. Naravno, strane su bile podeljene, imali smo one koji su videli jasne interese koji bi im kasnije bili od značaja i koristi, ali i one koji su se zalagali za potpuno utabavanje ove zemlje, zbog negativnog uticaja koje može da im donese.
Britanski mandat nad Palestinom je bio sa geopolitičke strane pod njenom upravom, nakon što je bio izdvojen iz osmanske južne Sirije nakon I svetskog rata. Britanija je preuzela administrativni rad u Palestini od 1920. do 1948. godine. Prvih godina 20.tog veka došlo je do promene geografske karte nestankom Osmanskog carstva, odnosno njegovog rasparčavanja, Britanci su tražili da dobiju legitimitet za kontrolu nad Palestinskom teritorijom i taj zahtev su uspeli da izdejstvuju nakon dobijenog mandata od strane Društva naroda, čiji je cilj bio
uspostavljanje vlasti u delovima raspalog carstva sve dok se ti delovi ne osamostale dovoljno i preuzmu kontrolu nad svojom teritorijom.
Zemlja zapadno od reke Jordan bila je direktno pod britanskom upravom, i ona je nosila naziv Palestina, a zemlja istočno od Jordana bila je nezavistan region pod nazivom Transjordanija pod vladavinom hašemitske dinastije.
Za vreme Britanskog mandata stvorena su dva pokreta među Jevrejima i Arapima koji su jasno iskazivali svoje neprijateljstvo jedni prema drugima. Vrhunac nasilja je bila Arapska pobuna koja je trajala tri godine, od 1936. do 1939. godine i građanski rat 1947-1948. godine
Ishod rata, i pogrešna odluka okruglog stola da je ujedinjenje moguće, problem je bar prividno rešila kada je došlo do podele bivšeg Britanskog mandata na novonastali Izrael u kojem živi jevrejska većina i arapskom Svepalestinskom upravom u oblasti Gaze pod vojnom upravom Egipta.
Ono što se u istoriji tretira kao Arapsko-izrealski rat, slobodno možemo zameniti u II Arapsko-izrealski rat, zato što svaka zemlja zaslužuje da bude slobodna, a ako je neko sprečava da dođe do oslobođenja, ona mora pokazati zube i pružiti otpor. Zarobljena zemlja, zarobljen narod. Neka 21. vek ne bude vek robovlasničke vlade.
Autor: Sanja Petkov
