Taško Načić je bio srpski glumac, igrao je u pozorištu, na televeziji i u mnogobrojnim igranim filmovima. Preminuo je 26. Marta 1993. godine, u Beogradu, u 58. godini. Rođen je 1934 godine u Kruševcu, njegovo poreklo je cincarsko, pa otuda i neobično ime. Diplomirao je glumu na fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu u klasi Mate Miloševića. Kao student počeo je da igra u Narodnom pozorištu, u predstavama “Stanoje Glavaš” i “Gospođa ministarka”. Bio je angažovan u pozorištu Boško Buha, a onda je prešao u atelje 212, gde je ostao preko trideset godina. Sebe je smatrao više pozorišnim nego filmski glumcem. Pozorište je tražilo celog čoveka, kako je on znao da govori, glumac je ogoljeniji, oči u oči sa publikom, ono što oseća u tom trenutku na sceni, deli sa publikom. Privatno je bio jednostavan, tih, skroman čovek, koji se nije preterano eksponirao u javnosti.
Velikan srpskog glumišta, Taško Načić, ostaće zapamćen u srcima pozorišne I filmske publike kao goroštaš I ljudski I glumački. Visina je, u svakom smislu, bila sudbina ovog glumca. Karakteristični likovi koje je tumačio I osoben fizički izgled obeležili su njegovu karijeru I jugoslovensku I srpsku kinematografiju. Svojim likom I stasom je gotovo bio predodređen za uloge u komedijama. Izrazito visok, krupan, izraženih tamnih obrva I spuštenih očnih kapaka, lako se mogao uklopiti u komične likove. U pozorištu je ostvario zapažene uloge u “Radovan III” , “Kafanica, sudnica, ludnica”, “Čudo u šarganu”, “Maratonci trče počasni krug”, “Rado ide Srbin u vojnike”. Odigrao je 62 pozorišne role, a deset godina je igrao svoju monodramu “Ne pucaj bre ”.
Prvu ulogu na velikom platnu ostvario je u filmu “Bolje je umreti” 1960. Godine. Glumio je u 26 filmova, od kojih su najpoznatiji “Majstor I Margarita”, “Ćao inspektore”, “Bokseri idu u raj”, “Čudo neviđeno”, “Nije lako s muškarcima”, “Sabirni centar”, “Drugarica ministarka”, “Gospođa ministarka”, “Čudo u šarganu”, “Sulude godine”, “Pazi šta radiš”, “Halo taksi”.
Taško Načić će u filmu “Davitelj protiv davitelja” od reditelja Slobodana Šijana dobiti ulogu koja će obeležiti njegovu karijeru. Lik Pere Mitića, povučenog I stidljivog prodavca karanfila koji živi sa strogom I autoritativnom majkom ( Rahela Ferari ) , a noću se pretvara u silovatelja I davitelja žena koje ne vole karanfile. Ulogu je maestralno odigrao. I danas mnogi citiraju njegovu rečenicu iz ovog kultnog filma: Ko ne voli karanfile, ne treba da živi. Za ovu ulogu dobio je brojne nagrade na filmskim festivalima,a kasnije je igrao I u još jednom filmu Slobodana Šijana, “Tajna manastirske rakije”.
Taško, je takođe, snimio I brojne televizijske drame I ekranizacije pozorišnih komada. Među najpoznatijim su: “Cipelice od krokodilske kože” , “Svinjski otac”, “Arsenik I stare čipke”. Zapažene uloge ostvario je serijama “Bolji život” , “Kamiondžije” , “Dome slatki dome”, “Diplomci”.
Divna duša I njegov fizički izgled bili su savršeni spoj u serijama, filmovima, predstavama za najmlađe. Poznate su njegove uloge u seriji za decu, “Hajde da rastemo” I “Vaga za tačno merenje”.
Preminuo je pre 28 godina u Beogradu. Poznati glumac je za sebe znao da kaže: Svestan sam, da zbog svoje spoljašnosti, ne mogu da igram ljubavnike niti heroje, ali je u jednom intervuju objasnio rekavši: Smatram da vezivanje za nečiji izgled ide na prvu loptu, važnije je šta čovek iznutra može uraditi. Iznutra tražiti nešto što će opravdati ulogu.
Autor: Marija Jovičić
