Najranije detinjstvo proveo je u Beču. Posle rata, sa demobilisanim ocem selio se po mnogim mestima u Srbiji.
Za vreme školovanja stanovao je u karauli, kućici čuvara pruge, na šest kilometara od Kragujevca, nedaleko od sela u kojem je svojevremeno učiteljevao velikan srpskog pesništva i slikarstva Đura Jakšić, za koga je jednom prilikom rekao da je bio „najplahovitiji pesnik 19. veka“ i u čiju je čast posadio lipe u dvorištu Prve kragujevačke gimnazije.
Prve pesme objavio je kao gimnazijalac u kragujevačkom omladinskom listu „Delo“. Maturirao je u Prvoj kragujevačkoj gimnaziji 1956. godine sa odličnim uspehom, nakon čega odlazi u Beograd na studije jugoslovenske i svetske književnosti. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu 1961. godine.
Odmah nakon diplomiranja zaposlio se u Medicinskoj školi „Beograd“ i u njoj radio više od dvadeset godina kao profesor književnosti.
Od 1983. do 1997. godine bio je direktor Muzeja grada Beograda, a od 1997. do penzionisanja 2001. godine direktor Jugoslovenskog kulturnog centra u Parizu.
Šujičina pjesnička karijera otpočela je 1961. godine, kada je Oskar Davičo dao da se njegova prva zbirka pjesama, „Prestupne noći“, objavi u izdanju Nolita. Zastupljen je u antologijama srpske, jugoslavenske i svjetske poezije.
Pesma „Balkansko poluostrvo“ dobila je prvu nagradu za prevod evropskih pesnika u izboru američkih prevodilaca na konkursu Odeljenja za slovenske jezike Univerziteta Kaliforniju u Berkliju.
Pjesničko djelo Božidara Šujice bilo je tema konkursa „Šumadijskih metafora“ 2012. godine u kategoriji eseja, koji organizira Udruženje književnika Srbije.
Knjige pesama „Ivice, ožiljci“ i „Izabrane i nove pesme“ prevedene su mu na francuski, odnosno njemački jezik, a dvije pjesme prevedene su mu na slovenački jezik i 2015. godine objavljene u prestižnom ljubljanskom književnom časopisu „Apokalipsa“.
Jedna od epizoda RTS-ovog dokumentarnog serijala „Socijalizam ili kapitalizam“ из 2018. godine posvećena je Božidaru Šujici. Tom prilikom, pesnik je opširno govorio o svom životu, poeziji i druženju sa mnogim znamenitim srpskim i jugoslovenskim pesnicima, piscima, slikarima i sportistima.
Član je Udruženja književnika Srbije. Pored pisanja, bavi se književnom i likovnom kritikom i prevodi poeziju sa ruskog i francuskog, a takođe poseduje i zavidnu, kolekciju slika i skulptura.
Imao je samostalnu izložbu crteža u Beogradu (Umetnička galerija „Stara kapetanija“, Zemun) i Parizu (Jugoslovenski kulturni centar u Parizu).
Ženio se dva puta. Druga žena bila mu je poznata beogradska akademska slikarka, modna dizajnerka i članica aktulenog Upravnog odbora Radio-televizije Srbije Zorica Jocić-Šujica. Sa njom ima kćerku Milicu, koja je afirmisana vajarka, slikarka, pesnikinja i blogerka, i sina Miloša.
Šujica je još od mladosti zainteresiran za politiku i dosledno je privržen levičarskim idejama, humanizmu i jugoslovenstvu.
Bio je član Saveza komunista Jugoslavije, a tokom poslednje decenije prošlog veka politički se angažovao u Socijalističkoj partiji Srbije i Jugoslovenskoj levici. Živi i radi u Beogradu.
Objavio je 12 knjiga poezije, a neke od njih su: Prestupne noći, Vreme i temelji, Srdžba, Kanjon, Ivice, ožiljci i druge.
Nagrađivan je više puta:
Nagrada lista „Mladost“ za najbolju knjigu mladih u Jugoslaviji, 1961.
Vukova nagrada za naročite rezultate u stvaralačkom radu na širenju kulture, 1965.
Povelja Udruženja književnika Srbije za životno djelo, 2011.
Nacionalno priznanje za vrhunski doprinos kulturi Republike Srbije, 2013.
i još nekoliko nagrada.
Autor: Vesna Đunisijević
