Nakon iznenadne smrti Stefana Dušana IV Silnog, na mesto vladara došao je njegov jedini sin, mladi Uroš V, kasnije upamćen kao Nejaki.
Dušanova Srbija zauzimala je toliku površinu da je on sam podelio teritorije kojima su upravljali velikaši pod njegovom vrhovnom kontrolom. Bila je to kraljevina koja je potpuno ista kao vizantijska, po uređenju. Kažemo kraljevina, jer carsku titulu nisu priznali ni papa ni car „Rimljana“ na Zapadu.
- godine, kada je Dušan umro, na vlast je došao mladi kralj Uroš, koji postaje car. Bio je nedovoljno spreman na tako veliki korak, posebno zato što su velikaši mnogo ojačali za vreme Dušanova vladavine i postali su mu pretnja.
Prvi je protiv Uroša krenuo njegov stric, Dušanov polubrat, Siniša Simeon, koji je smatrao da vladarsko mesto pripada njemu. Ipak u srpskom monarhističkom uređenju nije bila praksa da brat nasledi presto, već da sin dobija tu čast, a Siniši se to nimalo nije svidelo. U njegovoj nameri da oduzme tron Urošu nije dobio podršku velikaša, koji su stali uz Uroša.
Međutim, nedugo posle toga, velikaši su sve više otkazivali poslušnost novom caru, ali su se često i međusobno sukobljavali.Uroš nije imao snage da im se suprotstavi pa je zbog toga prozvan Nejaki.
Kako bi očuvao državu, za sa vladara prihvata i kruniše Vukašina Mrnjavčević 1365. godine. Tada njegov brat, Uglješa Mrnjavčević preuzima vlast u Seru od carice Jelene, Uroševe majke.
Kako Uroš nije imao dece, očekivalo se da njegovo mesto na čelu države dobije Vukašinov sin, kralj Marko, u istoriji upamćen kao Marko Kraljević.U Maričkoj bici 1371. godine Mrnjavčević su poginuli i taj događaj se uzima kao početak raspada Dušanovog carstva. Par meseci nakon Maričke bitke, 4. decembra 1371. godine, umro je car Uroš V, čime je ugašena dinastija koja je vladala Srbijom 205 godina, a srpsko carstvo prestalo da postoji.
Car Uroš je za svetitelja proglašen 211 godina nakon smrti, a njegove mošti danas se čuvaju u fruškogorskom manastiru Novi Jazak.
Autor: Vesna Đunisijević
