Pored mnoštva velikih i slavnih srpskih kompozitora koji su krasili muzički svet, izdvojio se i Kosta Manojlović. U svom muzičkom stvaranju i razvijanju u muzičkom svetu izdvojio se po mnogim stvarima koje krase ovog kompozitora. Pored toga što je bio kompozitor, bio je i organizator, muzički pisa, pedagog, horski dirigent i etnomuzikolog koji je prvi doneo fonograf u Srbiju.
Ovaj kompozitor je rođen 4. decembra 1890.godine
u šumadijskom selu Krnjevu kod Smedereva. Učenje muzike započeo je u Bogosloviji i Srpskoj muzičkoj školi u Beogradu. Nastavnici su mu bili Stevan Stojanović Mokranjac, Miloje Milojević i Stevan Hristić. Nakon nekog vremena i sazrevanja u muzičkom smislu i sam je postao profesor, i počeo je da radi kao nastavnik u Ćupriji (1910—1911) i u Bogosloviji u Beogradu (1911—1912), kada je dobio stipendiju i kraće vreme proveo na studajama u Moskvi, a zatim u Minhenu (1912—1914). Na veliku žalost svoje studije je dva puta prekidao zbog balkanskih ratova. Na minhenskoj Muzičkoj akademiji radi kod R. Majera-Gšraja i Fr. Klozea, a na muzikološkom odseku filozofskog fakulteta kod E. Šmica.
Za vreme prvog svetskog rata, 1915.godine sa srpskom vojskom prelazi Albaniju, 1917.godine, Kostu Manojlovića upućuju na produženje
studija u Englesku, gde je svoje studije završio 1919.godine na univerzitetu u Oksfordu.
Kada se vratio u Beograd, Manojlović razvija višestruku muzičku delatnost, te 1919.godine, postaje dirigent Prvog beogradskog pevačkog društva(do 1931.godine), kojim je nekada upravljao Mokranjac. Sa ovim društvom je 1925.godine izveo čuvenu Palestrininu Missa Papae Marcelli.
Od 1931. do 1939.godine, Manojlović je dirigent i pevačkog društva Mokranjac , a uz to i profesor Muzičke škole (danas škola Mokranjac) i Teološkog fakulteta.
Kosta Manojlović je bio sekretar Beogradske filharmonije od njenog osnivanja 1923.godine, pa sve do 1940. godine. Učestvovao je u osnivanju Južnoslovenskog pevačkog saveza (bio je njegov glavni sekretar od 1924. do 1933.godine) i Udruženja jugoslovenskih muzičkih autora (UJMA).
Njegovo najznačajnije delo je stvaranje Muzičke akademije u Beogradu (danas Fakultet muzičke umetnosti), za čije se osnivanje intenzivno zalagao i bio njen prvi rektor (1937. — 1939.), a kao profesor radio je u njoj do 1946.godine.
Kao srpski kompozitor i muzički pisaciza sebe je ostavio mnoštvo dela, od kojih je i neka posvetio svom uzoru Stevanu Mokranjcu. Pored instrumentalnih dela, Kosta Manojlović je napisao dve zbirke solo-pesama za glas i klavir koje daleko zaostaju po brojnosti njegovih horova.
• Minijature za violinu i klavir (Igra udovica, Igra kosača i dr.)
• Menuet i Skerco za gudački kvintet su radovi iz vremena studija u Engleskoj 1919.godine.
• 1. Pesme naših rodnih strana – napisane su za vreme studija u Engleskoj (1917.-1919.godine).
• Sedam pesama su slobodne obrade, parafraze narodnih melodija, u kojima preoviađuje elegiona boja (Tuga, Čekanje), često sa orijentalno-sevdalijskim prizvukom (Serenada, Mladost).
• 2. Sa mojih staza – 12 pesama nastalih tokom celog Manojlovićevog stvaranja (između 1911.-1942.godine).
• Od njih se izdvajaju vedra Moja draga (stihovi J. Jovanovića Zmaja), sa raspevanom vokalnom linijom, prozračnom pratnjom, i melanholična i harmonski bogata Tužna pesma (stihovi su Dušana Milačića).
• Obe ove pesme napisane su u Oksfordu 1919.godine.
Životu i delu svoga učitelja i uzora Stevana Mokranjca, Kosta Manojlović se odužio posvetivši mu sledeće radove:
- Spomenica St. St. Mokranjcu (Beograd, 1923.godine) – prvi celoviti prikaz njegovog života i rada
- Stevan St. Mokranjac i njegove muzičke studije u Minhenu.
• Manojlović je redigovao izdanja Mokranjčevih: - Rukoveti i
- Opšteg pojanja
• Za štampu je priredio niz dela Josifa Marinkovića.
Pored kompozitorskog, dirigentskog, organizatorskog i pedagoškog rada, Kosta Manojlović se intenzivno bavio melografskom i etnomuzikološkom delatnošću, obuhvatajući i srpsku narodnu duhovnu muziku. Neki od ovakvih objavljenih radova Koste Manojlovića su:
• Narodne melodije iz Istočne Srbije • Muzičko delo našeg sela
• Muzičke karakteristike našeg Juga
• Svadbeni običaji u Galičniku
Autor: Katarina Stevanović
